zaterdag, december 15, 2007
Trouw-columnist wordt niet vrolijk van foto's Sacha de Boer
Vandaag in het dagblad Trouw een column van Wim Boevink over de foto's die nieuwslezeres/fotografe Sacha de Boer maakte van het Mediapark in Hilversum:
Bij de presentatie liet men ook een filmpje zien waarin enkele Media Park-arbeiders iets over hun werkomgeving vertelden. Saai, vonden ze het. Lelijk. Een kamp. Een open inrichting. De sfeer van het Oostblok. Ha, dachten de fotografen, dan rust op ons de taak er de schoonheid van te laten zien.
Sacha de Boer houdt van diagonalen, dus die deed de architectuur, en Stefan Heijdendael, die portretteerde een dwarsdoorsnede van het personeel.
Op weg naar huis bladerde ik door het zwart witte, mooi vet gedrukte resultaat. Zag de grauwe, functionele gebouwen, strak gekadreerd. Een parkeerdek. Een achteruitgang. De grinttegels waarop Pim Fortuyn doodbloedde. En de personeelsportretten, tegen een witte achtergrond.
Thuis zag ik Sacha de Boer bij ’De Wereld Draait Door’. Kertész kwam voorbij en Richard Avedon en Matthijs fladderde heel even met het boek. ’s Avonds liet ik het aan mijn vrouw zien. Ze nam het helemaal door en zei: „Ik zie alleen maar oude mannen en droefgeestige gebouwen.”
Ik nam haar het boek weer af en keek nog eens. Ze had wel een beetje gelijk, het geheel deed oud aan, oud in de zin van vermoeid, glansloos.
Veel televisie kijken mag dan slecht voor je zijn, veel televisie maken is dat misschien ook.
Bij de presentatie liet men ook een filmpje zien waarin enkele Media Park-arbeiders iets over hun werkomgeving vertelden. Saai, vonden ze het. Lelijk. Een kamp. Een open inrichting. De sfeer van het Oostblok. Ha, dachten de fotografen, dan rust op ons de taak er de schoonheid van te laten zien.
Sacha de Boer houdt van diagonalen, dus die deed de architectuur, en Stefan Heijdendael, die portretteerde een dwarsdoorsnede van het personeel.
Op weg naar huis bladerde ik door het zwart witte, mooi vet gedrukte resultaat. Zag de grauwe, functionele gebouwen, strak gekadreerd. Een parkeerdek. Een achteruitgang. De grinttegels waarop Pim Fortuyn doodbloedde. En de personeelsportretten, tegen een witte achtergrond.
Thuis zag ik Sacha de Boer bij ’De Wereld Draait Door’. Kertész kwam voorbij en Richard Avedon en Matthijs fladderde heel even met het boek. ’s Avonds liet ik het aan mijn vrouw zien. Ze nam het helemaal door en zei: „Ik zie alleen maar oude mannen en droefgeestige gebouwen.”
Ik nam haar het boek weer af en keek nog eens. Ze had wel een beetje gelijk, het geheel deed oud aan, oud in de zin van vermoeid, glansloos.
Veel televisie kijken mag dan slecht voor je zijn, veel televisie maken is dat misschien ook.
# posted by Jan-Edward : 10:39
|
|